Zdjęcie dnia

  • Jacek Grześkowiak

    Jacek Grześkowiak

Newsletter

Cotygodniowa porcja informacji lotniczych

JOOMEXT_TERMS

Pogoda

 


Dołącz do nas !

FB TW google-plus-ikona-2012 YT 

 


Ił-18 Ił-18

Iljuszyn Ił-18 (kod NATO: Coot) - w 1953r. "Aerofłot" wystosował zamówienie na samolot pasażerski średniego zasięgu mogący zabierać 75-100 pasażerów i operować z lotnisk o nawierzchni trawiastej. W biurze Iliuszyna opracowano projekt oznaczony Ił-18 (Uwaga! Nie należy go mylić z prototypem samolotu pasażerskiego z 1945r., noszącym takie samo oznaczenie). Prototyp wykonał pierwszy lot 4 VII 1957r. Wiosną 1958r. pięć prototypowych maszyn zakończyło  próby państwowe i rozpoczęło próbną eksploatację w liniach lotniczych. W tym samym roku rozpoczęto produkcję seryjną. Samoloty pierwszej serii doświadczalnej zabierały 75 pasażerów i wyposażone były w silniki NK-4 o mocy 4100 KM.

Wersje i odmiany:

  • Ił-18A - wersja z 1958r. zabierająca 89 pasażerów.

  • Ił-18B - wersja z 1958r. o wzmocnionej konstrukcji płata i podwozia, co pozwoliło na zwiększenie masy startowej.

  • Ił-18D - wersja z 1965r., zaprojektowana specjalnie na linie międzynarodowe, o zwiększonym zasięgu i podwyższonej ekonomiczności użytkowania. Napęd stanowiły silniki AI-20M o mocy 4250 KM. Samolot mógł zabierać 100-110 pasażerów. Wojskowa odmiana rozpoznawcza Iła-18D nosiła oznaczenie Ił-20 (nie mylić z samolotem szturmowym z 1948r.).

  • Ił-18E - wersja z 1965r. o zwiększonym komforcie lotu. Samolot zabierał 110-122 pasażerów.

  • Ił-18W - wersja z 1959r. z silnikami AI-20 o mocy 4000 KM zabierająca 90-110 pasażerów.

Istniała również wersja wojskowa Iła-18 przystosowana do transportu 85 żołnierzy z pełnym uzbrojeniem.

Jako pierwsze (poza "Aerofłotem") Iły-18 otrzymały czechosłowackie linie lotnicze - w końcu 1959r. w ich skład weszły dwie maszyny. Rok później samoloty te otrzymało także lotnictwo NRD, Węgier i Ghany. Używano ich również w Bułgarii, Mali, Gwinei, Egipcie, Algierii, Mauretanii, Chinach, Rumunii, Jugosławii, Indiach i na Kubie.

W Polsce pierwsze 3 Iły-18W pojawiły się w marcu 1961r. podejmując loty na trasie Warszawa-Moskwa. Łącznie PLL LOT używały 9 samolotów tego typu (w wersji W i E), początkowo na liniach międzynarodowych, a później przesunięto je na linie krajowe. Ze służby wycofano je w 1986r. Iły-18 wykorzystywał też 36 Specjalny Pułk Lotnictwa Transportowego.

Na Iłach-18 radzieccy piloci ustanowili wiele rekordów międzynarodowych. Łącznie do końca 1970r. zbudowano 565 egzemplarzy wersji cywilnych. Samolot wyróżniał się sporym jak na owe czasy bezpieczeństwem i komfortem lotu. Jego wadą był duży hałas w kabinie pasażerskiej i znaczne zużycie paliwa. Pojedyncze Iły-18 latają do dziś.

Konstrukcja: całkowicie metalowy, czterosilnikowy dolnopłat wolnonośny, podwozie trójpodporowe wciągane w locie.  

 

Napęd:

  • Ił-18A i B - 4 silniki turbośmigłowe NK-4 o mocy 3015 kW (4100 KM) każdy

  • Ił-18W i E - 4 silniki turbośmigłowe AI-20A lub K o mocy 2942 kW (4000 KM) każdy

  • Ił-18D - 4 silniki turbośmigłowe AI-20M o mocy 3126 kW (4250 KM) każdy

Śmigło czterołopatowe, metalowe.

Dane techniczne (Ił-18B):

Rozpiętość

37,4 m

Długość

35,9 m

Wysokość

10,17 m

Powierzchnia nośna

140 m2

Masa własna

35 000 kg

Masa całkowita

64 000 kg

Prędkość maksymalna

675 km/h

Pułap

10 000 m

Zasięg

5200 km

 
 


Opracował: Paweł Szczepaniec