Producent / Kraj:
|
Sekcja Lotnicza Politechniki Warszawskiej / Polska |
Model:
|
SL-1 Akar
|
|
|

|
|
|
|
1. Opis
SL-1 Akar to polski szybowiec określany jako najbardziej udany projekt polskiego szybowca z okresu międzywojennego. Model SL-1 został opracowany przez Adama Karpińskiego w 1922 roku, a do końca roku 1923 zbudowany jako pierwszy z szybowców przez studentów z Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej.Od 23 sierpnia do 13 września 1923r. szybowiec brał udział w I Konkursie Ślizgów w Białce koło Nowego Targu. Sukces szybowca Akar zawdzięczamy jego dobrej sterowności, dużej sztywności, zastosowaniu sprawdzonych rozwiązań konstrukcyjnych oraz bardzo małej masie.
|
|
2.Schemat
|
|

|
|
3. Dane techniczne
Wymiary |
|
Rozpiętość skrzydeł |
9,30 m |
Długość |
5,50 m |
Wysokość |
1,70 m |
Powierzchnia nośna |
12,30 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
75 kg |
Maksymalna masa startowa |
140 kg |
Osiągi samolotu |
|
Prędkość minimalna |
45 km/h |
Prędkość min. opadania |
1,3 m/s |
Producent / Kraj:
|
Polskie Zakłady Lotnicze / Polska |
Model:
|
PZL M-3 Pliszka
|
|
|

|
|
|
|
1. Opis
PZL M-3 Pliszka jest jednomiejscowym wolnonośnym szybowcem treningowo-akrobacyjnym o konstrukcji metalowej. W 1957 roku przedstawiono pierwszy projekt Pliszki opracowany przez zespół pod kierownictwem inż. Zdzisława Żoka. Pierwsze elementy szybowca zostały zamontowane w 1958 roku, a 20 maja 1959 roku miał miejsce oblot wykonany przez pilota inż. Sławomira Makaruka. PZL M-3 charakteryzuje się tym, że cześć przednia kadłuba mieści kabinę pilota z osłoną o szkielecie stalowym otwierającą się do góry w tył. Model M-3 został wyposażony w pedały regulowane podczas lotu, skrzydła pokryte płótnem oraz podwozie z kółkiem zawieszonym na wahaczu (amortyzowane sznurem gumowym).
|
|
2.Schemat
|
|

|
|
3. Dane techniczne
Wymiary |
|
Rozpiętość skrzydeł |
14,16 m |
Długość |
6,68 m |
Wysokość |
1,88 m |
Powierzchnia nośna |
15,00 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
217 kg |
Maksymalna masa startowa |
307 kg |
Osiągi samolotu |
|
Prędkość minimalna |
56 km/h |
Prędkość dopuszczalna |
180 km/h |
Prędkość min. opadania |
0,7 m/s przy 60 km/h |
źródło: pl.wikipedia.org
Producent / Kraj:
|
Podlaska Wytwórnia Samolotów / Polska |
Model:
|
PWS-102 Rekin
|
|
|

|
|
|
|
1. Opis
PWS-102 Rekin to najnowocześniejszy polski szybowiec wyczynowym przed wojną. Po próbach, zmodernizowano osłonę kabiny i lotki a następnie wyprodukowano 2 egzemplarze oznaczając je PWS-102 bis "Rekin". Obydwa te szybowce , wraz z przetransportowanym do Lwowa prototypem zostały przejęte przez okupanta Sowieckiego i po przewiezieniu do Moskwy, tamże użytkowane. Jako pierwszy polski górnopłat wyczynowy posiadał on samoczynnie łączące się w czasie montażu napędy sterowania. Konstrukcja szybowca składa się z płatu dwudzielnego, podwozia płozowego oraz kadłuba o kroplowym przedzie o przekroju eliptycznym pokrytym sklejką.
|
|
|
|
|
|
|
|
2. Dane techniczne
Wymiary |
|
Rozpiętość skrzydeł |
19,00 m |
Długość |
7,32 m |
Wysokość |
1,65 m |
Powierzchnia nośna |
19,3 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
260 kg |
Maksymalna masa startowa |
350 kg |
Osiągi samolotu |
|
Prędkość minimalna |
42 km/h |
Prędkość dopuszczalna |
300 km/h |
Prędkość min. opadania |
0,65 m/s przy 58 km/h |
Producent / Kraj:
|
Podlaska Wytwórnia Samolotów / Polska |
Model:
|
PWS-101
|
|
|

|
|
|
|
1. Opis
PWS-101 to szybowiec wyczynowy produkcji polskiej, który został skonstruowany przez inż. Wacława Czerwińskiego we współpracy z inż. Bolesławem Wiśnickim. Polski szybowiec PWS-101 został zbudowany w okresie międzywojennym w Podlaskiej Wytwórni Samolotów,a celem skonstruowania szybowca była chęć wystawienia go na Szybowcowych Mistrzostwach Świata na Wasserkuppe w 1937 roku.
|
|
|
|
|
|
|
|
2. Dane techniczne
Wymiary |
|
Rozpiętość skrzydeł |
19,00 m |
Długość |
7,27 m |
Wysokość |
1,55 m |
Powierzchnia nośna |
18,9 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
185 kg |
Maksymalna masa startowa |
312 kg |
Osiągi samolotu |
|
Prędkość minimalna |
48,5 km/h |
Prędkość dopuszczalna |
200 km/h |
Źródło: wikipedia.org
Producent / Kraj:
|
Harcerskie Warsztaty Szybowcowe / Polska |
Model:
|
MT-1
|
|
|
|
|
|
|
1. Opis
MT-1 to jedyny wodnoszybowiec polskiej konstrukcji z okresu międzywojennego. Model MT-1 miał konstrukcję łodziową całkowicie wykonaną z drewna i został wyposażony w płat dwu-dźwigarowy podparty zastrzałami z rur stalowych. Projekt modelu MT-1 opracowało dwóch studentów Politechniki Warszawskiej - H. Tomaszewski oraz A. Muraszew i był to pierwszy wodnoszybowiec w Polsce. Harcerskie Warsztaty Szybowców postanowiły zrealizować projekt studentów i wybudować prototyp oznaczony jako MT-1. W maju 1936 roku przeprowadzono oblot gotowego prototypu szybowca MT-1 na mokotowskim lotnisku w Warszawie, przy czym wodnoszybowiec miał zdjęte boczne pływaki oraz zamontowaną płozę co umożliwiało start z lotniska, a holowanie odbywało się przy użyciu samochodu. Rok później postanowiono przeprowadzić próby startu z powierzchni wody,które odbyły się na Wiśle,a wodnoszybowiec holowano przy pomocy motorówki. Okazało się że maszyna wymagała jednak poprawek i dlatego w grudniu 1936 roku skierowano go do Instytutu Lotniczego w Warszawie, gdzie miano przeprowadzić dalsze badania. Badania zakończono w połowie 1937 roku i zaczęto opracowywać nowy model wodnoszybowca, lecz z uwagi na wybuch II wojny światowej projekt nie został zrealizowany. Ostatni egzemplarz został umieszczony w hangarze na mokotowskim lotnisku które w roku 1939 zostało zbombardowane.
|
|
|
|
2. Schemat
|
|
 |
|
3. Dane techniczne
Wymiary |
|
Rozpiętość skrzydeł |
13,60 |
Długość |
6,70 |
Wysokość |
2,90 m |
Powierzchnia nośna |
16,00 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
115 kg |
Masa użyteczn
|
75 kg |
Maksymalna masa startowa |
190 kg |
Osiągi samolotu |
|
Prędkość minimalna |
39 km/h |
Prędkość min. opadania |
0,92 m/s |
Źródło: wikipedia.org
Producent / Kraj:
|
Margański & Mysłowski Zakłady Lotnicze / Polska |
Model:
|
MDM-1 Fox
|
|
|

|
|
|
|
1. Opis
MDM-1 Fox to dwumiejscowy średniopłat wykonany w całości z laminatu szklano-epoksydowego ze stałym podwoziem. Po sukcesie Swifta(jednomiejscowy szybowiec tego samego producenta), projektanci zauważyli rodzące się zapotrzebowanie na dwumiejscowy szybowiec akrobacyjny, więc rozpoczeli prace nad nowym modelem w listopadzie 1992 roku, a w 1993 roku miał swój pierwszy oblot. Trzy lata później opracowano wersję Fox P, która poprzez wymienne koncówki powiększała ropiętość skrzydeł do 16m, przy czym poprawiając osiągi szybowca oraz nadając mu bardziej uniwersalny charakter.
|
|
|
|
|
|
|
|
2. Dane techniczne
Wymiary |
|
Rozpiętość skrzydeł |
14,00 m |
Wydłużenie |
16,00 m |
Długość |
7,38 m |
Wysokość |
1,51 m |
Powierzchnia nośna |
12,34 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
345 kg |
Maksymalna masa startowa |
525 kg |
Osiągi samolotu |
|
Prędkość minimalna |
84 km/h |
Prędkość ekonomiczna |
110 km/h |
Prędkość dopuszczalna |
293 km/h |
Prędkość min. opadania |
1 m/s |
Źródło: wikipedia.org
Producent / Kraj:
|
Czesław Tański / Polska |
Model:
|
Lotnia
|
|
|

|
|
|
|
1. Opis
Lotnia Tańskiego to pierwsza polska konstrukcja szybowca zbudowanego w 1895 roku przez Czesława Tańskiego. Czesław Tański pod wpływem wiadomości o próbach lotów ślizgowych których dokonywał Otto Lilienthal, zbudował swój własny szybowiec. Pierwsze nieudane próby lotów podjęte pod koniec 1895 na polach zakończyły się roztrzaskaniem konstrukcji.Inżynier Tański przez kilka następnych miesięcy samodzielnie wprowadzał wiele ulepszeń oraz modyfikacji szybowca, dzięki czemu w 1896 roku w miejscowości Wygoda (koło Janowa Podlaskiego) dokonał kilku skoków o długości około 20-30 metrów. Przeprowadzone przez inż. Czesława Tańskiego próby lotów były pierwszymi, jakie przeprowadzono na terenie Polski.
|
|
|
|
|
|
2. Schemat
|
|
 |
|
3. Dane techniczne
Wymiary
|
|
Rozpiętość skrzydeł
|
8,6 - 10m |
Długość |
3,6 - 3,8 m |
Wysokość |
1,6 m |
Powierzchnia nośna |
12 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
20 kg - 25 kg |
Masa użyteczna
|
60 kg - 65 kg |
Maksymalna masa startowa |
80 kg - 90 kg |
Osiągi samolotu |
|
Prędkość |
ok. 12 km/h |
opadanie minimalne |
ok. 2m/s |
Źródło: wikipedia.org
Producent / Kraj:
|
Instytut Szybownictwa / Polska |
Model:
|
IS-A Salamandra
|
|
|
|
|
|
|
1. Opis
IS-A Salamandra to pierwszy szybowiec szkolno-treningowy wybudowany w Instytucie Szybownictwa. W 1936 roku inż. Wacław Czerwiński zaprojektował szybowiec przejściowy służący do treningu pilotów przesiadających się ze szkolnych konstrukcji ("Wrona" i "CWJ") na szybowiec "Komar". Model o nazwie "Salamandra" był seryjnie produkowanY od 1937 roku przez Wojskowy Warsztat Szybowców w Krakowie. Tuż przed wojną IS-A eksportowano do Jugosławii, Finlandii oraz Estonii. Wojnę i okupację przetrwał jeden egzemplarz którego ukryto w Goleszowie,a po wyzwoleniu Polski odremontowano i używano do szkolenia pilotów. Na podstawie ostatniego egzemplarza, zespół inżynierów z Instytutu Szybownictwa (m.in. Józef Niespał, Rudolf Matz oraz Marian Gracz) odtworzył dokumentację techniczną modelu IS-A "Salamandra" oraz przystosował projekt do masowej produkcji którą podjęto w Bielsku-Białej. Przez kilka najbliższych lat opracowywano ulepszone wersję pierwotnego projektu (tj. Salamandra 48, Salamandra 49, Salamandra 53 oraz Salamandra 53A). Salamandra produkowana była w latach 1947-1957 i wybudowano ponad 254 egzemplarze, które służyły w aeroklubach do początku lat 60. W produkcję zaangażowane był zakłady WSK Okęcie i Mielec. Ostatni egzemplarz znajduje się do widoku publicznego w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.
|
|
|
|
|
|
2. Schemat
|
|
 |
|
3. Dane techniczne
Wymiary
|
|
Rozpiętość skrzydeł |
12,48 m |
Długość |
6,48 m |
Wysokość |
2,3 m |
Masy |
|
Masa własna
|
120,7 kg |
Maksymalna masa startowa |
205,7 kg |
Osiągi samolotu |
|
Dopuszczalna prędkość |
150 km/h |
Prędkość minimalna |
43 km/h |
Producent / Kraj:
|
Instytut Szybownictwa / Polska |
Model:
|
IS-4 Jastrząb
|
|
|

|
|
|
|
1. Opis S-4 Jastrząb (nazywany "siekierą") jest polskim szybowcem akrobacyjnym o konstrukcji drewnianej. Samolot jest pierwszym akrobacyjnym szybowcem zaprojektowanym w powojennej Polsce. Inżynierowie z Instytutu Szybownictwa w 1949 roku zaprojektowali szybowiec w układzie wolnonośnym wzorując się na niemieckim szybowcu "Habicht". Samolot IS-4 dzięki wytrzymałej konstrukcji został dopuszczony do wykonywania pełnej akrobacji. Przez bardzo długi okres szybowiec IS-4 "Jastrząb" zostawał na wyposażeniu aeroklubów. W zbiorach Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie znajdują się dwa zachowane egzemplarze IS-4, jeden z nich został przekazany do Muzeum po wystawie XX-lecia PRL, a drugi trafił z Krakowskiego Aeroklubu w 1970 roku.
|
|
|
|
|
|
2. Schemat
|
|
 |
|
3. Dane techniczne
Wymiary
|
|
Rozpiętość skrzydeł
|
12 m |
Długość |
6,25 m |
Wysokość |
1,3 m |
Powierzchnia nośna |
13,75 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
255 kg |
Maksymalna masa startowa |
340,7 kg |
Osiągi samolotu |
|
Dopuszczalna prędkość nurkowania |
450 km/h |
Prędkość minimalna |
62 km/h |
Producent / Kraj:
|
Instytut Szybownictwa / Polska |
Model:
|
IS-3 ABC
|
|
|

|
|
|
|
1. Opis IS-3 ABC jest trzecim, powojennym, polskim szybowcem przeznaczonym do szkolenia podstawowego. Samolot został skonstruowany w Instytucie Szybownictwa przez inżynierów Rudolfa Matza i Romana Zatwarnickiego. Szybowiec ten cechował się dużymi zapasami statyczności, małym obciążeniem powierzchni nośnej i wynikającą z tego niską prędkość startu i lądowania. Pierwszy lot miał miejsce w grudniu 1947 roku przy współpracy z doświadczonym pilotem Piotrem Mynarskim. Samolot IS-3 posiadał prostą w budowie konstrukcję która umożliwiała loty w terenie górskim.Wybudowano 256 egzemplarzy szybowca IS-3 z czego 50 sztuk wyeksportowano do Chin, gdzie podjęto ich licencyjną produkcję. IS-3 był masowo używany do szkolenia podstawowego w polskich aeroklubach do końca lat 50. ubiegłego wieku. Szybowiec IS-3 ABC A można oglądać na ekspozycji w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.
|
|
2. Schemat
|
|
 |
|
3. Dane techniczne
Wymiary
|
|
Rozpiętość skrzydeł
|
9,00 m |
Długość |
6,27 m |
Wysokość |
1,72 m |
Powierzchnia nośna |
13,5 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
105 kg |
Masa użyteczna
|
80 kg |
Maksymalna masa startowa |
185 kg |
Osiągi samolotu |
|
Dopuszczalna prędkość nurkowania |
135 km/h |
Prędkość optymalna |
53 km/h |
Prędkość minimalna |
45 km/h |
Producent / Kraj:
|
Instytut Szybownictwa / Polska |
Model:
|
IS-2 Mucha
|
|
|

|
|
|
|
1. Opis IS-2 Mucha to drugi powojenny polski szybowiec skonstruowany w Instytucie Szybownictwa w Bielsku Białej. Jeden z najbardziej popularnych szybowców w latach 40. i 50., który pozwolił osiągnąć polskim szybownikom światowy poziom wyszkolenia i umiejętności. Ideą przyświecającą zaprojektowanie Muchy było stworzenie szybowca, który miał zastąpić używane w aeroklubach, poniemieckie Schneider Grunau Baby. Miała być to konstrukcja tania w masowej produkcji i użytkowaniu o dobrych osiągach w lotach treningowych i wyczynowych oraz prosta w budowie W 1946 roku inżynier Franciszek Kotowski i inżynier Irena Kaniewska rozpoczęli pracę nad szybowcem wykorzystując doświadczenia zdobyte podczas prawie równolegle projektowanego innego szybowca Instytutu Szybownictwa IS-1 Sęp. Gotowa Mucha po raz pierwszy wzniosła się w powietrze 24 kwietnia 1948 roku, za jej sterami siedział doświadczony pilot Piotr Mynarski. Rok później, 21 maja zaczęto produkować wersję seryjną IS-2 Mucha-bis o numerze SP-887. Mucha była jednomiejscowym, wolnonośnym górnopłatem o drewnianej konstrukcji. Do budowy używano wysokogatunkowego drewna sosny, z metalu wykonano okucia główne i pasy skrzydła . Szybowiec został wyposażony w skrzydło jedno-dźwigarowe o obrysie trapezowym wyposażone w lotki szczelinowe oraz płytowe hamulce aerodynamiczne. Podwozie stałe, składające się z drewnianej płozy podkadłubowej, za którą znajdowało się koło ułatwiającej manewrowanie szybowcem na ziemi.
|
|
|
|
|
|
2. Schemat
|
|
 |
|
3. Dane techniczne
Wymiary
|
|
Rozpiętość skrzydeł
|
15 m |
Długość |
6,8 m |
Wysokość |
1,6 m |
Powierzchnia nośna |
15 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
170 kg |
Masa użyteczna
|
90 kg |
Maksymalna masa startowa |
260 kg |
Osiągi samolotu |
|
Maksymalna prędkość |
190 km/h |
Dopuszczalna prędkość nurkowania |
225 km/h |
Prędkość minimalna |
40 km/h |
Źródło: wikipedia.org
Przed rozpoczęciem każdego szkolenia spadochronowego np. AFF lub BASIC konieczne jest wykonanie badań lekarskich. Nie są one jednak obowiązkowe przed wykonaniem pojedynczego skoku tandemowego. Aby przystąpić do szkolenia należy wykonać badania w jednym z certyfikowanych ośrodków lub zgłosić się do jednego z uprawnionych lekarzy orzeczników. Ponieważ nie wszystkie ośrodki posiadają kompletny sprzęt do badań (np. rtg) niektóre badania być może będzie trzeba wykonać we własnym zakresie, np. zdjęcia rtg czy badania EEG. W związku z tym najlepiej zadzwonić do wybranego ośrodka i zapytać jakie badania należy wykonać we własnym zakresie. Zgodnie z obowiązującymi przepisami orzeczenie o zdolności do wykonywania skoków są wydawane na okres 1- 5 lat (w zależności od wieku kandydata) Lotnicze badania lekarskie są wykonywane wg klas III, II, I- skoczkowie spadochronowi niezawodowi mogą wykonywać badania wg najniższej klasy III tzn o najniższych wymaganiach zdrowotnych.
Producent / Kraj:
|
Instytut Szybownictwa / Polska |
Model:
|
IS-1 Sęp
|
|
|

|
|
|
|
1. Opis IS-1 to polski szybowiec wyczynowy i jako pierwszy skonstruowany i wybudowany w Polsce po II wojnie światowej.Już w 1947 roku konstruktorzy Instytutu Szybownictwa (mgr inż. Władysław Nowakowski i inż. Józef Niespał) opracowali projekt pierwszego samolotu powojennego wyczynowego, który oznaczono jako IS-1 Sęp. Prototyp samolotu został oblatany w dniu 2 czerwca 1947 roku przez znanego szybownika inż. Piotra Mynarskiego na lotnisku w Bielsku-Białej. Po wszechstronnych badaniach w 1948 roku wyprodukowano niewielką serię 5 szybowców tego typu oznaczonych jako IS-1 Sęp bis, które nieznacznie różniły się od prototypu.
|
|
|
|
|
|
2. Schemat
|
|
 |
|
3. Dane techniczne
Wymiary
|
|
Rozpiętość skrzydeł
|
17,5 m |
Długość |
7,5 m |
Wysokość |
1,25 m |
Powierzchnia nośna |
17 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
276 kg |
Maksymalna masa startowa |
325 kg |
Osiągi samolotu |
|
Maksymalna prędkość |
185 km/h |
Dopuszczalna prędkość |
225 km/h |
Prędkość przelotowa |
130 km/h |
Prędkość minimalna |
40 km/h |
Źródło: wikipedia.org / fzpn.org
Spadochroniarstwo (ang. parachuting lub skydiving) – polega na wykonywaniu skoków z dużej wysokości z użyciem spadochronu. Skoki zazwyczaj wykonuje się z wysokości 4000 m. Czas wolnego lotu wynosi ok. minuty, przy prędkości 200 km/h. Istnieje możliwość skoków z większego pułapu, ale takie skoki wymagają użycia specjalistycznej aparatury tlenowej.
Skoki spadochronowe szkolne i na celność lądowania wykonuje się z wysokości 800 - 1000 m., zaś rekreacyjne, relatiwowe i w tandemie z pułapu 3000- 4000m zależnie od podstawy chmur. Dla początkujących najbardziej popularne są skoki w tandemie, gdyż nie wymagają kursu, ani żadnych badań lekarskich. Skok w tandemie wykonuje się razem z doświadczonym instruktorem spadochronowym. (fot. skydive.pl)
Jak najlepiej rozpocząć przygodę ze spadochronem? Skok tandemowy to początek podniebnej przygody. Jest czymś innym dla każdego, kto spróbuje. Tylko głupiec się nie boi! A największym z nich jest ten, który boi się swych marzeń i pragnień...
To najprostsza, najszybsza i najbezpieczniejsza forma zapoznania się ze swobodnym spadaniem, lataniem na czaszy, sportem spadochronowym. Skok w tandemie zapewni Ci ogromną ilość nowych doznań i emocji, będzie niezapomnianą pamiątką a może pierwszym krokiem do rozpoczęcia nauki samodzielnego skakania (AFF).
W dziale:
Producent / Kraj:
|
Antoni Kocjan / Polska |
Model:
|
Bąk II
|
|
|

|
|
|
|
1. Opis Bąk II to polski motoszybowiec zaprojektowany przez inżyniera Antoniego Kocjana. Poziom jaki reprezentowała maszyna wyprzedzał o niecałe 20 lat innye prowadzone w tamtym czasie projekty. Samolot posiadał drewnianą konstrukcję, pokrytą sklejką i płótnem. Samo usterzenie było absolutną nowością w tamtych czasach – poziome, niedzielone, płytowe, łączone w osi obrotu rurą skrętną. Statecznik poziomy był jednocześnie usterzeniem i sterem wysokości, obracającym się w łożysku kulkowym, aby zminimalizować tarcie. Czterosuwowy silnik dwucylindrowy o mocy 23,5 kW nosił nazwę Sarolesa Albatros, a zbiornik paliwa mieścił 50 l, przy zużyciu 6,7 l/h. Skrzydła zostały wykonane z drewnianych żeberek, które zostały skonstruowane w technologii przedwojennej – obecnie już niestosowanej. Do dziś zachowały się plany szybowca dzię czemu prowadzone są prace rekonstrukcyjne samolotu.
|
|
Silnik: Czterosuwowy Sarolesa Albatros z dwoma cylindrami o mocy 23,5 kW
|
|
|
|
2. Schemat
|
|
 
  |
|
3. Dane techniczne
Typ samolotu |
Bąk II
|
Silnik, producent |
Czterosuwowy Sarolesa Albatros z dwoma cylindrami |
Maksymalna moc |
23,5 kW |
Wymiary
|
|
Rozpiętość skrzydeł
|
12,2 m |
Długość |
6,0 m |
Wysokość |
1,45 m |
Powierzchnia nośna |
13,2 m2 |
Masy |
|
Masa własna
|
207 kg |
Masa użyteczna
|
118 kg |
Maksymalna masa startowa |
325 kg |
Osiągi samolotu |
|
Maksymalna prędkość |
152 km/h |
Dopuszczalna prędkość nurkowania |
180 km/h |
Prędkość przelotowa |
130 km/h |
Prędkość minimalna |
55 km/h |
Wznoszenie |
2,5 m/s |
Zasięg |
800km |
Pułap |
5200 m |
Pojemność zbiornika paliwa |
50 l |
Źródło: wikipedia.org / fzpn.org
AIR SHOW RADOM jest jedną z największych imprez masowych w Polsce. W czasie dwudniowych pokazów podniebne akrobacje i wystawę naziemną podziwia ok. 200 tysięcy widzów. Air Show jest imprezą cykliczną, organizowaną co dwa lata na lotnisku Sadków w Radomiu. Impreza łączy pokazy statków powietrznych z naziemną statyczną wystawą sprzętu wojskowego i prezentacjami firm z branży lotniczej. W zamyśle jej pomysłodawców było, iż miała się ona odbywać co roku, jednak organizatorzy, glównie ze względów finansowych zdecydowali się na cykl dwuletni.
Pierwszy Air Show odbył się w 1991 roku w Poznaniu. Od roku 2000 roku pokazy przeniosły się do Radomia. Celem imprezy jest zaprezentowanie możliwości polskiego i zagranicznego sprzętu wojskowego szerszej publiczności, jednak przede wszystkim są atrakcyjną formą aktywnego wypoczynku i świetnym pomysłem na spędzenie weekendu poza domem. Co roku wzbogacana jest ona o nowe elementy, jak imprezy towarzyszące – pikniki rodzinne, targi, wystawy, masowe imprezy artystyczne.
AIR SHOW RADOM 2013:
AIR SHOW RADOM 2011:
To miejsce to zbiór podstawowych i nieco bardziej rozszerzonych informacji o statkach powietrznych,począwszy od samolotów, poprzez szybowce, śmigłowce. To także znajdą Państwo informacje na temat zespołów akrobacyjnych w Polsce i na świecie, info modelarskie oraz z lotnictwa wojskowego.
Dowódca Generalny Rodzajów Sił Zbrojnych
ul. Żwirki i Wigury 103/105
00-912 Warszawa
Sekretariat: tel. +48 261 825-750
e-mail:dgrsz@mon.gov.pl
Kancelaria obsługująca wszystkie komórki organizacyjne Dowództwa Generalnego RSZ
faks +48 261 825-030
Rzecznik Prasowy DGRSZ
ppłk Artur Goławski
ul. Żwirki i Wigury 103/105
00-912 Warszawa
tel. +48 519-038-593
tel. +48 261 825-060
e-mail: rzecznik.dgrsz@mon.gov.pl
Zastępca Rzecznika Prasowego DG RSZ
ppłk Marek Pietrzak
tel. +48 261 826-116
tel. +48 261 826-116
e-mail: mpietrzak@mon.gov.pl
Portal nasz nie ogranicza się jedynie do samolotów. U nas znajdują sie także działy poświęcone innym statkom powietrznym.
W dziale:
Jedyna w Polsce cywilna Grupa Akrobacyjna Aeroklubu Ziemi Lubuskiej rozpoczęła swoją działalność w 2000 roku. Założycielem grupy był dyrektor Aeoroklubu - Lech Marchlewski. Podstawowym zadaniem Grupy jest wykonywanie lotów pilotażu zespołowego. Grupę tworzą członkowie Aeroklubu Ziemi Lubuskiej oraz Aeroklubu Poznańskiego.  foto Sylwia Tylkowska Od dnia powstania Żelaźni dysponowali dwoma samolotami Zlin Z-526AFS oraz jednym samolotem Zlin Z-50L. Z początkiem czerwca 2000 r. dwóch pilotów Aeroklubu Ziemi Lubuskiej, a zarazem instruktorów legitymujących się bardzo dużym doświadczeniem zawodniczym i szkoleniowym, stanowiących bazę zespołu, rozpoczęło nabór oraz szkolenie i selekcję pozostałych pilotów do zespołu. W pierwszym roku funkcjonowania wyszkolono czterech pilotów. W wyniku intensywnego treningu dwóch zdobyło uprawnienia do wykonywania lotów na akrobację wyczynową, dwóch uprawnienia do wykonywania lotów na akrobację średnią.  foto Sylwia Tylkowska W roku 2007 podczas Międzynarodowego Air Show w Radomiu doszło do tragicznego wypadku w którym zginęło dwóch doskonałych pilotów: ppłk rez. mgr inż.pil. Lech Marchlewski – twórca zespołu, lider, prowadzący i inż.pil. Piotr Banachowicz – lewoskrzydłowy.
Na przekór zemu losowi Żelaźni nie zaprzestali swojej akrobacyjnej działalności i możemy oglądać ich powietrzny balet nad naszymi głowami do dziś.
Od roku 2008 oficjalna nazwa grupy brzmi “Grupa Akrobacyjna ŻELAZNY Aeroklubu Ziemi Lubuskiej i Aeroklubu Poznańskiego“. Od stycznia 2009, na mocy porozumień właścicieli Grupy tj. Aeroklubu Ziemi Lubuskiej i Aeroklubu Poznańskiego, na podstawie umów trójstronnych, w ich imieniu – Ośrodek Szkolenia Lotniczego “Żelazny 6″, zajmuje się szeroko pojętym zarządzaniem organizacyjnym Grupy Akrobacyjnej “Żelazny”.
Skład Zespołu Pokazowego Grupy Akrobacyjnej Żelazny na rok 2016 (aktualny) :
01. Piotr Haberland
02. Tadeusz Kołaszewski
03. Wojciech Krupa
04. Krzysztof Siarkiewicz
05. Magdalena Stróżyk
Cele istnienia Grupy Akrobacyjnej Żelazny:
- Zapewnienie ciągłości zespołu pokazowego “Żelazny”
- Ciągła kwalifikacja pilotów do zespołu
- Pomoc w działalności bieżącej zespołu
- Osiąganie wysokich wyników sportowych przez członków Grupy
- Poszukiwanie “MŁODYCH TALENTÓW” w akrobacji samolotowej
- Szkolenie w akrobacji samolotowej wybranych pilotów
- Organizowanie szkoleń teoretycznych
- Wykonywanie pokazów lotniczych
- Zwiększenie bezpieczeństwa szkolenia w akrobacji przez standaryzację
- Wspieranie działalności MOSAL
(Młodzieżowego Ośrodka Szkolenia Akrobacji Lotniczej w Poznaniu)
Skład Grupy Akrobacyjnej Żelazny na rok 2016 (aktualny) :
01. Wojciech Grzechowiak 02. Piotr Haberland 03. Tomasz Kaczmarczyk 04. Tadeusz Kołaszewski 05. Wojciech Krupa 06. Paulina Matecka 07. Wojciech Nowaczyk 08. Agata Nykaza 09. Krzysztof Szopiński 10. Magdalena Stróżyk 11. Mirosław Wrześniewski 12. Tomasz Zdziarski 13. Katarzyna Żmudzińska 14. Krzysztof Siarkiewicz
Informacje dotyczące pokazów oraz szkoleń:
Wojciech Jerzy KRUPA w.krupa@zelazny6.pl Oficjalna strona Grupy: www.zelazny.azl.pl
|