AT-3 kontra EV-97

EV-97 na pływakach,

Aero AT-3

Aero AT-3 stanowi modyfikację poprzedniego modelu AT-2, konstrukcji prezesa i głównego konstruktora firmy, inż. Tomasza Antoniewskiego. Dwa prototypy AT-3 zbudowano w 1997 oraz 1998r. Jeden służył do prób statycznych a drugi do badań w locie. Od początku prace były prowadzone zgodnie z międzynarodowymi przepisami JAR-VLA. W maju 1999 r. samolot otrzymał Świadectwo Typu Nr BB-210 natomiast w czerwcu 1997 producent wystąpił do Głównego Inspektoratu Lotnictwa Cywilnego z wnioskiem o certyfikacje samolotu zgodną z europejskimi przepisami JAR-VLA. AT-3 otrzymał go, jako pierwszy samolot w Polsce, trzeci w Europie, oraz szósty na świecie. Użytkownicy polscy zamówili pięć AT-3, które dostarczono w 2002r. Pod koniec 2004r. renomowana brytyjska szkoła pilotażu Brooklands Flying Club (BFC) na historycznym lotnisku Sywell (pobliże Northampton), zakupiła dwa Aero AT-3, które zastąpiły tam równie nowoczesne ale znacznie droższe w zakupie i eksploatacji austriackie samoloty Diamond Aircraft DA-20 / DA-40.

Obydwie konstrukcje są w pełni metalowymi samolotami szkolenia podstawowego o doskonałej widoczności z kabiny oraz dobrych własnościach lotnych. Nie da się jednoznacznie stwierdzić, który jest lepszy. EV-97 zdaje się być szybszy oraz posiadać mniejszą prędkość przeciągnięcia, za to AT-3 posiada dużo większy zasięg. AT-3 jest dużo cięższy, jednak MTOW EV-97 wydaje się być sztucznie zaniżony w instrukcji, by zmieścił się on w wymaganych 450 kg dla samolotów lądowych, dwumiejscowych w kategorii UL. Uderzające jest podobieństwo kształtów obu konstrukcji. Gdyby nie drobne różnice w wyglądzie podwozia oraz osłony kabiny, można by je łatwo pomylić, nawet z bliskiej odległości. Również ceny AT-3 i EV-97 są porównywalne. W obu przypadkach kit zaawansowany, na wykończenie którego potrzeba ok. 600 roboczogodzin, kosztuje w granicach 30.000 Euro.

Jakub Marszałkiewicz