
W 2008 roku wyprodukowano ostatni, 997 egzemplarz samolotu, o numerze seryjnym 0060024, w wersji PZL-104MA Wilga 2000 dla Islandzkiego nabywcy, kończąc w ten sposób półwieczną historię samolotów "Wilga".
Pozostałe wersje i odmiany:
-
PZL-104 "Wilga 32" - odmiana "Wilgi 35" z silnikiem Continental, budowana na licencji w Indonezji, zbudowano 20 egzemplarzy pod oznaczeniem "Gelatic", część w wersji rolniczej, jedna otrzymała urządzenie do wywoływania deszczu.
-
PZL-104 "Wilga 35A" - wersja aeroklubowa, przystosowana do holowania szybowców i skoków spadochronowych
-
PZL-104 "Wilga 35H" - wersja pływakowa z 1979r, dwumiejscowa.
-
PZL-104 "Wilga 35P" - wersja dyspozycyjna z 1968r., od "Wilgi 35A" różni się tylko brakiem zaczepu holowniczego, zabiera 3 pasażerów. Samoloty te były wykorzystywane przez lotnictwo wojskowe jako łącznikowe.
-
PZL-104 "Wilga 35R" -wersja rolnicza z 1978r., zabiera 300 kg środków chemicznych
-
PZL-104 "Wilga 35S" - wersja sanitarna z 1968r., wykorzystywana przez polskie lotnictwo wojskowe.
-
PZL-104 "Wilga 40" - zmodyfikowana "Wilga 35" z 1969r., nie weszła do produkcji seryjnej.
-
PZL-104 "Wilga 80" - wersja z 1979r. dostosowana do przepisów amerykańskich (FAR). Wyposażona w 9-cylindrowy silnik gwiazdowy PZL AI-14RA o mocy 194 kW (260 KM).
-
PZL-104 "Wilga 80/1400 - wersja pływakowa z 1982r., przeznaczona dla Kanady. Wyposażona w 9-cylindrowy silnik gwiazdowy PZL AI-14RD o mocy 206 kW (280 KM)
-
PZL-104 "Wilga 88" - unowocześniona wersja PZL-104. Prace rozpoczęto w 1983r., lecz prototyp powstał dopiero w 1987r. Wtedy też oznaczenie zmieniono na PZL-105 "Flaming"
Zasadniczym krokiem konstruktorów stało się poprawienie charakterystyk prędkościowych samolotu. Planowano to osiągnąć poprzez skuteczne ograniczenie oporów aerodynamicznych. Zastosowano nowy, lekki płat bez slotu, z lekkim, pojedynczym zastrzałem i gruntownie zmienionym podwoziem. Od poprzednich modeli Wilgi różniła się między innymi zwiększoną do 5 liczbą pasażerów. Z tego też względu zmieniony był kadłub samolotu. Ogólnie była to konstrukcja tak dalece odbiegajaca od samolotu Wilga, że nazwano nową konstrukcję Flaming. Pierwszy prototyp został oblatany 9 listopada 1989 roku, oblotu dokonał pilot doświadczalny I kl. mgr inż. Jerzy Jędrzejewski. Powstały w sumie trzy maszyny: Dwa prototypy z silnikami M-14P i AI-14RDP (jego wersja licencyjna) oraz PZL-105L z silnikiem Textron Lycoming IO-720 o mocy 295 kW (400 KM), który miał dać początek wersji eksportowej. Zakładano również produkcję wersji sportowej, osobowo-pasażerskiej (na 4-5 pasażerów lub 450 kg ładunku), rolniczej (ze zbiornikiem na 500 kg chemikaliów) oraz patrolowej, sanitarnej i geologicznej. Zasadniczym problemem prototypu podczas oblotów były niewłaściwe charakterystyki przeciągnięcia, co nie zezwalało na dopuszczenie samolotu do uzytkowania. Pojawiające się w okrsie transformacji ustrojowej w Polsce problemy finansowe fabryki PZL na Okęciu, oraz priorytetowa produkcja zmówionego przez armię samolotu PZL-130 Orlik sprawiły, że projekt rozwoju Wilgi zawieszono poprzestając na produkcji samolotu Wilga 2000.
- PZL-104M Wilga 2000 – wersja z silnikiem bokser Lycoming, zmodyfikowanym skrzydłem (m.in. usunięty slot nad kadłubem) i poprawioną aerodynamiką, produkowana od 1998 roku, używana przez aerokluby.
- PZL-104MF Wilga 2000 – wersja patrolowa dla Straży Granicznej
- PZL-104MN Wilga 2000 – wersja z 2001
- PZL-104MW Wilga 2000 Hydro – odmiana pływakowa Wilgi 2000 oblatana 19 września 1999 roku.
- PZL-104MA Wilga 2000 – wersja powstała w 2005 we współpracy z EADS. Bardziej opływowa maska silnika, wydłużony wał i trójłopatowe śmigło. Uwagę zwracają również płetwa przed statecznikiem pionowym oraz wingletki. Zmieniono również rozkład przyrządów wewnątrz kabiny oraz wzbogacono awionikę. Zmiany te spowodowały poprawę charakterystyk przelotowych (prędkość, zasięg), przy pogorszeniu cech STOL i nieco większym hałasie od zespołu napędowego.
Samolotów Wilga 35 i 80 wyprodukowano 935 sztuk, łącznie wszystkich wersji Wilgi ok. 1000 sztuk. Jest to największa seria samolotu polskiej konstrukcji i produkcji, przed RWD-8 produkowanym w latach 30 XX wieku.
Konstrukcja: półskorupowa konstrukcja z duraluminium w konfiguracji wolnonośnego górnopłata wyposażonego w stały slot, i szczelinowe klapy z podwoziem stałym z kółkiem ogonowym. Zbiorniki paliwa w skrzydłach, w zależności od wersji wyposażony w hak do holowania szybowców, stopień dla spadochroniarzy, zbiornik na ciekłe chemikalia i urządzenia rozpryskujące pod skrzydłami lub podwójne przyrządy do sterowania. Posiada wyposażenie do lotów bez widoczności. Silnik gwiazdowy PZL-AI-14R o mocy 191 kW (260 KM).
Dane techniczne:
Wersja | PZL-104 Wilga 35 | PZL-105 Flaming | PZL-104MA Wilga 2000 |
---|---|---|---|
Rozpiętość | 11,12 m | 12,70 m | 11,28 m |
Długość | 8,10 m | 8,60 m | 8,62 m |
Wysokość | 2,94 m | 2,80 m | 2,58 m |
Powierzchnia nośna | 15,50 m² | 16,90 m² | 15,50 m² |
Masa własna | 900 kg | 955 kg | 968 kg |
Masa użyteczna | 400 kg | 715 kg | 400 kg |
Masa całkowita | 1 300 kg | 1 670 kg | 1 400 kg |
Silnik | PZL AI-14RA o mocy 194 kW (260 KM) | M-14P o mocy 206 kW (280 KM) | Textron Lycoming IO-540-KIB5 o mocy 300 HP |
Zapas paliwa | 195 l | 270 l | 400 l |
Osiągi | |||
Prędkość maksymalna | 200 km/h | 250 km/h | 243 km/h |
Prędkość przelotowa | 157 km/h | 235 km/h | 208 km/h |
Prędkość minimalna | 68 km/h | 95 km/h | 93 km/h |
Prędkość wznoszenia | 5,0 m/s | 5,3 m/s | 4,7 m/s |
Pułap | 4 000 m | 5 500 m | 3 500 m |
Zasięg | 680 km | 1 000 km | 1 240 km |