III generacja
Kolejna, trzecia generacja samolotów myśliwskich zaczęła pojawiać się od początku 1960 roku. W porównaniu do samolotów z poprzednich generacji, zmiana ta wniosła znaczną komplikację konstrukcji. Samoloty osiągały prędkość lotu do Mach 2 lub powyżej. Zwiększyły się osiągi, takie jak pułap i zasięg.
Między innymi dlatego wyraźnie wzrosła cena jednostkowa samolotów generacji trzeciej. Przedstawicielami myśliwców tej generacji są dla przykładu MiG-23, MiG- 21 oraz F-4 Phantom. Radziecki MiG – 21 to wyjątkowo żywotna konstrukcja, w niektórych siłach powietrznych eksploatowana jeszcze obecnie. Ten jednoosobowy samolot, za skrzydłami typu delta napędzany był pojedynczym silnikiem MNP „Sojuz” (Tumanski / Gawrilow). Silnik osiągał ciąg maksymalny 39,92 kN, a przy włączonym dopalaczu moc rosła do 63,66 kN. Silnik rozpędzał myśliwca do maksymalnej prędkości 2130 m/h . Kolejnym, charakterystyczny dla tej generacji samolotem był MiG-23. Jak na lata 1960-1970 była to bardzo nowoczesna konstrukcja, zwłaszcza jeśli chodzi o konstrukcję i mechanizację skrzydła. Jego skrzydła o zmiennej geometrii, umożliwiały maksymalne wykorzystywanie osiągów MiGa – 23 w bardzo dużym zakresie wysokości: pułap myśliwca wynosił 18 500 m a prędkość maksymalna 2446 km/h (Mach 2,35). MiG-23 oblatany został 10 czerwca 1967 roku, a więc w połowie dekady, i był budowy i eksploatowany w kolejnych dekadach. Myśliwcem generacji trzeciej był też F-4 Phantom. Ta mocna, szybka maszyna, z dwuosobową załogą, która może zabrać spory ładunek uzbrojenia, dysponując bronią zabudowaną w płatowcu jak i uzbrojeniem podwieszanym - była jednym z najlepszych maszyn swojej epoki.
Autor: Maciej Ługowski