17 września 1939 r. przekroczył granicę. Został internowany. Uciekł. Dostał się do Bejrutu. Następnie dotarł do Marsylii. Aby ostatecznie znaleźć się w Lyon -- Bron. Będąc w grupie pilotów pod dowództwem Łaszkiewicza został wysłany do Montpellier na kurs. Po jego ukończeniu wrócił do Bron. Z chwilą ataku Niemców na Francję latał bojowo. W obliczu klęski francuskiego sojusznika przez Gibraltar ewakuował się do Anglii. Po pobycie w obozie na terenie Szkocji dotarł do „polskiego” Blackpool. Z niego otrzymał przydział do formowanego 302 Dywizjonu „Poznańskiego". Gdy ten wszedł do walki, latał z nim. W czasie jednego z lotów został zmuszony do przymusowego lądowania.
W listopadzie 1941 r. objął w 302 dywizjonie dowodzenie eskadrą. Po odpoczynku od lotów odbył kurs dla instruktorów. Mając ten za sobą rozpoczął pracę w 58 OTU. W połowie grudnia 1942 r. powrócił do służby bojowej. Trafił do 306 Dywizjonu „Touńskiego". W okresie od połowy marca 1943 r. do stycznia 1944 r. został jego dowódcą. Następnie objął funkcję oficera strzelania powietrznego w 131 Skrzydle Myśliwskim. W drugiej połowie marca 1945 r. przydzielony został do 12 Grupy Myśliwskiej. Był w niej oficerem łącznikowym.
Pod koniec stycznia 1945 r. przeszedł do szkolnictwa w lotnictwie. Uczył. Został szefem pilotażu w 61 OTU. Do wyzwolonej Polski nie wrócił. Z początkiem 1947 r. zwolnił się z lotnictwa. Wyemigrował do Nowej Zelandii. Zmarł w Auckland 29 maja 1978 r.
Oprac. Konrad Rydołowski