
Samolot wykazywał dobre właściwości i osiągi, był dobrze uzbrojony i opancerzony. Uzbrojenie pozwalało na zwalczanie wszystkich typów niemieckich czołgów. Próby państwowe rozpoczęto pod koniec 1943r. Na nieszczęście dla Su-8 po bitwie pod Stalingradem wojna na froncie wschodnim była już właściwie rozstrzygnięta. Podjęto decyzję, że radziecki przemysł ma skoncentrować się na produkcji sprawdzonych typów samolotów. Prace ostatecznie przerwano w drugiej połowie 1944r. Planowana wersja z silnikami AM-42 pozostała tylko na deskach kreślarskich.
Konstrukcja: metalowa (ze wzglądu na braki surowcowe z elementami drewnianymi), dwusilnikowy, dwumiejscowy średniopłat wolnonośny. Podwozie klasyczne dwukołowe wciągane w locie. Napęd stanowiły 2 silniki gwiazdowe 18-cylindrowe ASz-71F o mocy 1619 kW (2200 KM) każdy.
Uzbrojenie: 4 działka NS-37 kal. 37 mm lub NS-45 kal. 45 mm, 8 k.m. SzKAS kal. 7.62 mm obsługiwane przez pilota. Strzelec dysponował 1 k.m. UBT kal. 12.3 mm i 1 k.m. SzKAS kal. 7.62 mm. Samolot mógł przenosić 4 bomby po 150 kg każda.
Dane techniczne:
Rozpiętość |
20,5 m |
Długość |
13,5 m |
Powierzchnia nośna |
60,0 m2 |
Masa własna |
9208 kg |
Masa całkowita |
12 413 kg |
Prędkość maksymalna |
550 km/h |
Pułap |
9000 m |
Zasięg |
1100 km |
Opracował: Paweł Szczepaniec