Suchoj Su-6

Su-6 - z silnikiem AM-42

Na początku 1942r. pod wpływem doświadczeń pierwszych lat wojny, zapadła decyzja o rozpoczęciu produkcji dwumiejscowego samolotu szturmowego. Suchoj przedstawił projekt Su-6 (2A), oznaczany czasem Su-6-II, różniący się od poprzednika przeprojektowaną kabiną mieszczącą stanowisko strzelca, uzbrojone w w.k.m. UBT. Po obu stronach kabiny znajdowały się komory mieszczące po 1 stukilogramowej bombie, 2 bomby po 250 kg można było przenosić pod skrzydłami. Samolot uzbrojony był ponadto 2 działka przeciwczołgowe 11-P-37 kal. 37 mm, 2 k.m. SzKAS i 6 pocisków rakietowych RS-82. Napęd stanowił silnik ASz-71F o mocy 2200KM. Próby państwowe przeprowadzone latem 1943r. wykazały dobre osiągi i zwrotność, dowództwo radzieckie do produkcji seryjnej zakwalifikowało jednak samolot Ił-2M. Najprawdopodobniej zdecydował fakt, że Ił-2 był już wcześniej produkowany seryjnie.

W 1942r. Komisariat Obrony ZSRR złożył zamówienie na projekt ciężkiego szturmowca, mogącego jednocześnie pełnić rolę bombowca bliskiego zasięgu. S. Iljuszyn przedstawił projekty Ił-8 i Ił-10, P. Suchoj zaprezentował projekt Su-6-III, znany także jako Su-6 AM-42. Samolot był podobny do Su-6-II, silnik gwiazdowy ASZ-71F zastąpiono rzędowym AM-42 o mocy 2000 KM. Prototyp został oblatany pod koniec 1943r., zastąpienie działek 11-P-37 lżejszymi działkami WJa i wyeliminowanie elementów drewnianych pozwoliło na poprawienie osiągów samolotu, który przewyższał pod tym względem konkurencyjne płatowce Iljuszyna. Niestety, mniejsza o 20-30 km/h prędkość na małych wysokościach i mniejszy o 100 kg ładunek bomb niż Iła-10 zadecydowały o rozpoczęciu produkcji seryjnej szturmowca Iljuszyna.

Konstrukcja: metalowa, jednomiejscowy (Su-6A) lub dwumiejscowy dolnopłat wolnonośny, podwozie klasyczne, dwukołowe wciągane w locie.

Dane techniczne - Su-6A