Fieseler Fi 156 Storch
Fieseler Fi 156 Storch – wielozadaniowy, jednosilnikowy samolot typu STOL. Został oblatany 24 kwietnia 1936 roku. Zbudowany został na potrzeby ogłoszonego w 1935 roku konkursu na samolot skróconego startu i lądowania, który miałby być przeznaczony do współpracy z armią, ewakuacji rannych i jako samolot łącznikowy. Fi-156 zwyciężył w tymże konkursie. Stał się prototypem następnych konstrukcji określanych dzisiaj skrótem STOL (skrócony start i lądowanie), gdyż dzięki silnikowi o stosunkowo dużej mocy i zmechanizowanemu płatowi z małym obciążeniem powierzchni, Fi-156 miał niewielką prędkość lądowania i był niewrażliwy na przeciągnięcie.
Już w czasie prób samolot udało się utrzymać w nieruchomym zawisie przy niewielkim przeciwnym wietrze. Produkcja seryjna maszyny rozpoczęła się w 1939, i w chwili wybuchu wojny, Fi-156 w odmianie C stały się standardowym samolotem sztabowym. Fi 156 był także przeznaczony do eskadr bojowych jako samolot łącznikowy. Wersja D, z poszerzonymi drzwiami mieściła m.in. nosze dla rannego. Eksperymentalną wersję E wyposażono zaś w podwozie gąsienicowe. Łącznie do samego tylko końca wojny zbudowano 2549 samolotów. Zaś po jej zakończeniu produkcję kontynuowano we francuskiej wytwórni Morane-Saulnier. Od tamtej pory (od 1943 roku) produkowano go pod nazwą MS-500 Criquet (do roku 1965) i czechosłowackiej Mraz (do 1949 roku pod nazwą K-65 Cap).
Pojedyncze jego egzemplarze służą do dziś.
Rozwojową wersją tej maszyny był Fi-256 projektowany jako cywilny dla 5 pasażerów.
Już w czasie prób samolot udało się utrzymać w nieruchomym zawisie przy niewielkim przeciwnym wietrze. Produkcja seryjna maszyny rozpoczęła się w 1939, i w chwili wybuchu wojny, Fi-156 w odmianie C stały się standardowym samolotem sztabowym. Fi 156 był także przeznaczony do eskadr bojowych jako samolot łącznikowy. Wersja D, z poszerzonymi drzwiami mieściła m.in. nosze dla rannego. Eksperymentalną wersję E wyposażono zaś w podwozie gąsienicowe. Łącznie do samego tylko końca wojny zbudowano 2549 samolotów. Zaś po jej zakończeniu produkcję kontynuowano we francuskiej wytwórni Morane-Saulnier. Od tamtej pory (od 1943 roku) produkowano go pod nazwą MS-500 Criquet (do roku 1965) i czechosłowackiej Mraz (do 1949 roku pod nazwą K-65 Cap).
Pojedyncze jego egzemplarze służą do dziś.
Rozwojową wersją tej maszyny był Fi-256 projektowany jako cywilny dla 5 pasażerów.
Dane techniczne:
Rozpiętość: 14,25 m
Długość: 9,90 m
Wysokość 3,0 m
Masa własna 930 kg
Masa całkowita 1320 kg
Napęd: jeden silnik Argus As 10C-3 o mocy 175 kW (238 KM)
Maks. Masa startowa: 1325 kg
Prędkość maksymalna 175 km/h
Prędkość minimalna 51 km/h
Zasięg: 470 km
Pułap: 5300 m
Zasięg 772 km
Rozbieg 56 m
Dobieg 20 m
Liczba pasażerów: 2 + pilot
Uzbrojenie: 1 km MG 15 kal. 7,92 mm
Rozpiętość: 14,25 m
Długość: 9,90 m
Wysokość 3,0 m
Masa własna 930 kg
Masa całkowita 1320 kg
Napęd: jeden silnik Argus As 10C-3 o mocy 175 kW (238 KM)
Maks. Masa startowa: 1325 kg
Prędkość maksymalna 175 km/h
Prędkość minimalna 51 km/h
Zasięg: 470 km
Pułap: 5300 m
Zasięg 772 km
Rozbieg 56 m
Dobieg 20 m
Liczba pasażerów: 2 + pilot
Uzbrojenie: 1 km MG 15 kal. 7,92 mm
JW na podst. samoloty.webd.pl/ "1000 samolotów" tłum. A. Krupa