Aichi E13A

Aichi E13A (Alianckia nazwa kodowa: "Jake") - W 1937r. zostały w Japonii opracowane wymagania dla jednosilnikowego wodnosamolotu rozpoznawczego zdolnego startować z pokładów okrętów wojennych. W odpowiedzi na nie japońscy konstruktorzy zaprezentowali w 1938r. samolot oznaczony Aichi E13A "Raiun" ("chmura burzowa"), oznaczany także: Rozpoznawczy Wodnosamolot Marynarki Typ 0. Po przeprowadzeniu prób podjęto decyzję o rozpoczęciu produkcji seryjnej. Egzemplarze pierwszej serii zostały ukończone w 1940r.

 

Aichi E13A używane były podczas walk na Pacyfiku. Wzięły udział w ataku na Pearl Harbour, walkach na Morzu Koralowym i pod Midway. Samoloty podstawowej wersji E13A1 służyły do lotów patrolowych, eskortowania konwojów, wykorzystywano je także w ratownictwie morskim.

 

Wersje i odmiany:

 

  • E13A1a - samolot rozpoznawczy z 1944r.

  • E13A1b - samolot rozpoznawczy z 1944r., wyposażony w radiolokator, wykorzystywany również do zwalczania okrętów podwodnych

  • E13A1-K - wersja treningowa opracowana w 1939r., dwuster.

Łącznie zbudowano 1418 samolotów Aichi E13A. Alianci nadali im nazwę kodową "Jake" (początkowo samolot został błędnie zidentyfikowany jako bombowiec, w wyniku czego nadano mu nazwę kodową "June").
 

Konstrukcja: całkowicie metalowy jednosilnikowy dolnopłat z dwoma pływakami, przystosowany do katapultowania z pokładu okrętu. Załoga 3 osoby. Napęd stanowił silnik gwiazdowy 14-cylindrowy Mitsubishi 8 Kinsei 43 o mocy 795 kW (1080 KM)

Uzbrojenie: 1 ruchomy k.m. kal. 7,7 mm. Samolot mógł przenosić bomby o masie 250 kg

Dane techniczne:

Rozpiętość

14,48 m

Długość

11,25 m

Wysokość

4,77 m

Powierzchnia nośna

39,67 m2

Masa własna

2522 kg

Masa całkowita

4000 kg

Prędkość maksymalna

377 km/h

Pułap

7900 m

Zasięg

1790 km
Opracował: Paweł Szczepaniec

Aktualności lotnicze