Tu-114 (ros. Ту-114 w kryptonimie NATO „Cleat”) został stworzony w odpowiedzi na zapotrzebowanie dużego samolotu dalekodystansowego do obsługi istotnych linii ZSRR.
Wzorowany na bombowcu strategicznym Tu-95 stał się najszybszym i największym pasażerskim samolotem turbośmigłowym świata, rekord prędkości (877 km/h w obwodzie zamkniętym 5000 km i ładunkiem 25 ton) nie został pobity po dziś dzień.
Okres użytkowania Tu-114 był stosunkowo krótki – od 1962 do 1976 roku.
Samolot znany był z niezawodności, szybkości i ekonomiczności (zużywał nawet mniej paliwa niż Ił-62 który go zastąpił).
Obsługiwał kursy do Kopenhagi, Hawany, Montréalu, New Delhi, Paryża, Belgradu i Tokio. Po wkroczeniu Iła-62 był regularnie wycofywany z kolejnych międzynarodowych tras i wykorzystywany na liniach krajowych ZSRR.
We wczesnych latach 80., po wylataniu przeciętnie 14.000 godzin przekazywane były do wojska.
Samolot cechuje parę nowinek technicznych, a wśród nich:
Skrzydła o kącie skosu 35 stopni, rozwiązanie znane z późniejszych samolotów odrzutowych, jak rodzina Boeingów.
Wysokie podwozie (niemal 3 metry) ze względu na dużą średnicę śmigieł (5,6 m średnicy). Tak więc podczas lotu testowego do Waszyngtonu z okazji pierwszej wizyty Nikity Chruszczowa w USA lotnisko docelowe nie miało wystarczająco wysokich schodów.
Śmigła nadkrytyczne, których końcówki pracowały powyżej prędkości dźwięku i które były źródłem bardzo dużego hałasu.
Moc jednego silnika Kuzniecow NK-12 MW na poziomie 14.000 KM to największa moc silnika turbośmigłowego zastosowana w samolocie pasażerskim (ten sam silnik o podwyższonej jeszcze mocy do 15.000 KM był zastosowany w transportowym An-22).
Dane techniczne
Napęd 4 x silniki turbośmigłowe Kuzniecow NK-12
Moc 4 × 10 304 kW (14 000 KM) każdy
Wymiary
Rozpiętość | 51,10 m |
Długość | 54,10 m |
Wysokość | 15,50 m |
Powierzchnia nośna | 311,1 m² |
Masa własna | 91 000 kg |
Masa całkowita | 171 000 kg |
Prędkość maksymalna | 870 km/h |
Pułap | 12 000 m |
Zasięg | 8950 km (dla 15 ton ładunku), 6200 km (dla 30 ton) |
Źródło: Wikipedia.org