North American FJ Fury (ang. „furia”) – rodzina amerykańskich samolotów pokładowych, FJ-1 był pierwszym operacyjnym samolotem odrzutowym w służbie US Navy (pierwszym był McDonnell FH-1 Phantom).
Oryginalnie został zamówiony w 1944 jako XJF-1, a prace nad nowym samolotem rozpoczęły wytwórnie lotnicze Douglas i Vaught. XJF-1 był dolnopłatem o klasycznej konstrukcji, z prostymi skrzydłami i podwoziem trójkołowym z kołem przednim. Napęd stanowił pojedynczy silnik turboodrzutowy. Zbudowano tylko 30 seryjnych egzemplarzy FJ-1 Fury, mimo że pierwotne zamówienie opiewało na 100 sztuk. Samoloty testowano z pokładu lotniskowca USS Boxer, ale w służbie zostały wyparte przez Grumman F9F Panther. Ostatnie egzemplarze wycofano w 1953. Pierwszy prototyp, XP-86 późniejszego myśliwca USAF North American F-86 Sabre, w którym zastosowano już skrzydło skośne był bazowany na „Furii”. Na bazie F-86 powstała rodzina samolotów pokładowych FJ-2, FJ-3 i FJ-4 Fury, których łącznie wyprodukowano 1115 sztuk.
Dane techniczne:
| Rozpiętość | 11,31 m |
| Długość | 11,45 m |
| Wysokość | 4,14 m |
| Powierzchnia nośna | 26,7 m² |
| Masa własna | 5353 kg |
| Masa całkowita | 8523 kg |
| Prędkość maksymalna | 1088km/h |
| Pułap | 14 300 m |
| Zasięg | 1593 km |
Źródło: wikipedia.org