Douglas A-3 Skywarrior – dwusilnikowy pokładowy bombowiec uderzeniowy United States Navy.Projekt samolotu powstał na zamówienie, którego specyfikację w styczniu 1948 roku przedstawił Szef Operacji Floty. Wymagania Marynarki dotyczyły budowy pokładowego bombowca uderzeniowego dalekiego zasięgu, zdolnego do przenoszenia ładunku bomb o łącznym ciężarze 4340 kg.
Jego podstawowym zadaniem miało być atakowanie celów nawodnych. Maszyna miałaby być także zdolna do przenoszenia uzbrojenia jądrowego o masie łącznej 4 356 kg, na odległość do 3 700 km. Przetarg na budowę takiego samolotu wygrał koncern Douglas, z którym pierwszy kontrakt Marynarka podpisała w dniu 29 września 1949 roku.
Pierwszy lot prototypowej maszyny XA3D-1 odbył się w dniu 22 października 1952 roku. Dostawa pierwszego bombowca dla dywizjonu bojowego VAH-1 miała miejsce w dniu 31 marca 1961 roku. Skywarrior był najcięższym samolotem jaki kiedykolwiek operował z pokładu lotniskowca, stąd jego nieoficjalne przezwisko "The Whale" (z ang. wieloryb). Budowę bombowców Douglas A-D Skywarrior zakończono w styczniu 1961 roku, przy czym łącznie zbudowano 282 maszyny tego typu.
Konstrukcja: Douglas A3D Skywarrior był górnoplatem o konstrukcji półskorupowej ze skrzydłami skośnymi. Skrzydła miały całkowicie metalowe poszycie i powierzchnię 71,54 m². Napęd samolotu stanowiły dwa, usytuowane w gondolach podskrzydłowych, turboodrzutowe silniki Pratt & Whitney J57-P10, o ciągu po 5 623 KG każdy. Silniki o przepływie osiowym i podwójnych wirnikach. Każdy z nich miał długość 4,013 m i średnicę 1,014 m. Dzięki umieszczeniu ich na pylonach wysuniętych przed krawędź natarcia skrzydła pełniły one funkcję masy przeciwflatterowej. Bombowiec A3D były także wyposażane w 12 silników rakietowych o ciągu 1 953 kG, które służyły do wspomagania startu. Samolot posiadał trójkołowe podwozie, które podobnie jak mechanizm składania skrzydeł, usterzenie ogonowe, klapy i mechanizm ustawiania siły ciągu silników były napędzane hydraulicznie
Załogę samolotu stanowiło trzech ludzi: pilot-dowódca, II pilot-bombardier oraz strzelec-nawigator. Maszyny w wersji A3D-2 (A-3B) były ponadto wyposażone w system przeciwdziałania poślizgom podczas hamowania, automatyczne ustawianie slotów krawędzi natarcia oraz przystosowane do pełnienia roli powietrznego zbiornikowca. Ich załogę stanowiły 4 osoby.
Uzbrojenie: Uzbrojenie artyleryjskie samolotów stanowiły dwa, usytuowane w części ogonowej działka lotnicze kalibru 20 mm M3, z zapasem 500 pocisków dla każdego z nich. Maszyny mogły przenosić do 4 340 kg bomb i min w różnych konfiguracjach. Do kierowania zrzutem bomb służył dalocelownik radarowy AN/ASB-1A. Samoloty posiadały bogate wyposażenie radiolokacyjne i radiowe.
Wersje: Samoloty Douglas A3D Skywarrior były produkowane w następujących wersjach:
Q (E) — przeciwdziałania radioelektronicznego
P (R) — rozpoznania fotograficznego
T — szkolna
V — transportowa
K — zbiornikowiec powietrzny
EK — uniwersalna
TACOS — zbiornikowiec powietrzny/samolot przeciwdziałania radioelektronicznego/ uderzeniowy)
NR — platforma testowa dla systemów naprowadzania pocisków rakietowych Harpoon i Cruise
ER — wsparcia elektronicznego zespołów floty
Dane techniczne:
| Rozpiętość | 22,10 m |
| Długość | 23,27 m |
| Wysokość | 6,95 m |
| Powierzchnia nośna | 75,43 m2 |
| Masa własna | 17876 kg |
| Masa Użyteczna | 37195 kg |
| Prędkość maksymalna | 982 km/h |
| Pułap | 41000 ft. |
| Zasięg | 3381 km |
Źródło: wikipedia.org