
Polikarpow I-3 - prace nad myśliwcem Nikołaja Polikarpowa oznaczonym I-3 rozpoczęto w maju 1927r. W trakcie projektowania szczególną uwagę zwrócono na wytrzymałość konstrukcji, na co wpływ zapewne miała katastrofa innego samolotu tego konstruktora- dwumiejscowego DI-1. W efekcie samolot, choć bezpieczny, był jednak wyraźnie przeciążony. Rok później pierwszy prototyp był już gotów. Piloci doświadczalni chwalili dobrą zwrotność, wadą myśliwca okazał się jednak długi rozbieg. Podjęto jednak decyzję o rozpoczęciu produkcji seryjnej. Pierwsze seryjne I-3 trafiły do jednostek w 1929r.
Łącznie zbudowano około 400 myśliwców I-3, które stanowiły podstawowy sprzęt Armii Czerwonej na początku lat 30. Dalszym rozwinięciem konstrukcji tego samolotu był I-6 oraz dwumiejscowy myśliwiec DI-2.
Konstrukcja: drewniana, jednomiejscowy jednosilnikowy dwupłat. Podwozie klasyczne dwukołowe stałe, istniała możliwość zamontowania nart. Napęd stanowił silnik rzędowy M-17 (kopia niemieckiego silnika BMW-VI) o mocy 369 kW (500 KM)
Uzbrojenie: 2 k.m. PW-1 kal. 7.62 mm
Dane techniczne:
Rozpiętość |
11,08 m |
Długość |
8,8 m |
Wysokość |
4,1 m |
Powierzchnia nośna |
27,85 m2 |
Masa własna |
1403 kg |
Masa całkowita |
1846 kg |
Prędkość maksymalna |
278 km/h |
Pułap |
7200 m |
Zasięg |
580 km |
Opracował: Paweł Szczepaniec