Polikarpow I-1

Polikarpow I-1 - W styczniu 1923r. pod kierunkiem N. Polikarpowa rozpoczęto prace nad nowym myśliwcem w układzie dolnopłata, oznaczonym Ił-400a. Przy próbie oblatania prototypu 2 VIII 1923r. okazało się, że samolot jest źle wyważony i ma trudności z oderwaniem się od ziemi. Przesunięto podwozie w kierunku ogona i 23 VIII 1923r. myśliwiec wzbił się w powietrze. Po 20 sekundach lotu został rozbity, a pilot odniósł ciężkie obrażenia. Przyczyną była niestateczność samolotu.

Po katastrofie samolot został przebudowany. Wymieniono chłodnicę, zwiększono powierzchnię skrzydeł, drewniane pokrycie skrzydeł i ogona zastąpiono metalowym, zmieniło się również położenie środka ciężkości. Myśliwiec otrzymał oznaczenie Ił-400b. Po testach przeprowadzonych wiosną 1924r. został zakwalifikowany do seryjnej produkcji pod oznaczeniem I-1. Pierwszych 8 samolotów otrzymało skrzydła metalowe, w pozostałych 25 zastosowano pokrycie sklejkowe. W czasie prób okazało się, że I-1 ma tendencję do wchodzenia w korkociąg, z którego trudno go wyprowadzić. Produkcję seryjną przerwano, zbudowane już myśliwce nigdy nie trafiły do eskadr, gdyż uznano je za niebezpieczne. Wykorzystywano je do 1928r. do badania zjawisk aerodynamicznych.

I-1 był pierwszym seryjnie produkowanym radzieckim dolnopłatem.

Konstrukcja: całkowicie metalowa bądź mieszana. Jednosilnikowy, jednomiejscowy dolnopłat. Podwozie klasyczne dwukołowe stałe. Napęd stanowił silnik rzędowy M-5 (licencyjna wersja silnika Liberty-12) o mocy 294 kW (400 KM).

Uzbrojenie: 2 k.m. kal. 7.62 mm

Dane techniczne: