Polikarpow Po-2 (U-2)

Polikarpow Po-2 (U-2) - Prace nad samolotem szkolnym U-2 mającym zastąpić starzejące się samoloty U-1Avro 504K rozpoczęto w biurze konstrukcyjnym N. Polikarpowa w 1926r. Pierwszy egzemplarz był gotów rok później. Okazał się on jednak nieudany, miał niskie osiągi i wymagał dalszych modyfikacji. Drugi prototyp został oblatany 7 I 1928r. przez M. Gromowa. Samolot wykazał dobre osiągi i właściwości lotne, został więc szybko skierowany do produkcji seryjnej, która trwała od 1930 do 1953r., a pojedyncze egzemplarze powstawały jeszcze 6 lat później. W 1944r. po śmierci N. Polkarpowa oznaczenie samolotu zmieniono na cześć konstruktora na Po-2. Piloci radzieccy żartobliwie nazwali U-2 "Kukuruznik", w Polsce nazywane były "Pociakami" lub "Papajami".

Wersje i odmiany:

• U-2AP - wersja rolnicza z 1930r.
• U-2LNB - lekki samolot bombowy nocny z 1941r., oznaczany także U-2WS, a od 1944r. oznaczony Po-2LNB. Napęd stanowił silnik gwiazdowy M-11D o mocy 92 kW (125 KM). Uzbrojenie: 1 k.m. kal. 7,62 mm ruchomy obserwatora i  bomby o masie 300 kg. Od kwietnia 1944r. używany był w 2 Pułku Nocnych Bombowców "Kraków".
• U-2LSz - samolot szturmowy z 1941r., oznaczony również U-2WOM-1, a po 1944r. Po-2LSz. Napęd -jw. Uzbrojenie: 1 k.m. kal. 7,62 mm ruchomy obserwatora, 4 niekierowane pociski rakietowe lub bomby o masie 120 kg
• U-2M - wodnosamolot wielozadaniowy z 1944r. z jednym pływakiem głównym i dwoma pomocniczymi Napęd -jw. Uzbrojenie: 1 k.m. kal. 7,62 mm obserwatora i bomby o masie 400 kg
• U-2PS - lekki samolot transportowy z 1938r., oznaczony od 1944 Po-2PS. Od sierpnia 1944 używany w jednostkach lotnictwa polskiego
• U-2S1 - samolot sanitarny z 1932r. Napęd stanowił silnik gwiazdowy M-11 o mocy 74 kW (100 KM)
• U-2S2 - samolot sanitarny z 1939r., oznaczony od 1944r. Po-2S2, a w lotnictwie polskim Po-2S. Napęd stanowił silnik gwiazdowy M-11D o mocy 92 kW (125 KM)
• U-2S3 - samolot sanitarny z 1940r., po 1944r. oznaczony Po-2S3, z dwiema gondolami podwieszonymi pod dolnym płatem, w których umieszczano nosze z rannymi
• U-2WS - samolot łącznikowy z 1931r., od 1944r. oznaczony Po-2WS. Napęd - jw. Uzbrojony w 1 k.m. kal. 7,62 mm. Od sierpnia 1944r. używany w jednostkach lotnictwa polskiego
• Po-2GN - samolot specjalny z 1944r., przystosowany do zadań propagandowych, wyposażony w megafony. Początkowo oznaczony U-2GN
• Po-2L - samolot łącznikowy z 1944r., trzymiejscowy, oznaczany w lotnictwie polskim Po-2P
• Po-2NAK - samolot współpracy z artylerią z 1944r.; przystosowany do kierowania ogniem artylerii w nocy, oznaczony początkowo U-2NAK. W jednostkach lotnictwa polskiego wykorzystywany od lutego 1945r.
• Po-2S4 - samolot sanitarny z 1944r., zabierał 2 rannych w gondolach umieszczonych pod dolnymi skrzydłami
• Po-2SzS - samolot łącznikowy (sztabowy) z 1944r. z zakrytą kabiną, zabierał 5 osób, oznaczany początkowo U-2SzS
• Po-2UT - samolot szkolny z 1944; główny samolot radzieckich i polskich szkół pilotażu podstawowego.

U-2 był jednym z najliczniej produkowanych samolotów świata. Używany był jako szkolno-łącznikowy, sanitarny, transportowy, lekki nocny bombowy, szturmowy i współpracy z artylerią oraz w wersji wodnosamolotu. W czasie II wojny światowej używano go do bombardowań nocnych, nękających, często wykonywanych w locie szybowym  przy wyłączonej przepustnicy gazu. Na samolotach tych w 46 Tamańskim Pułku Nocnych Bombowców Gwardii latały wyłącznie załogi kobiece. Z powodzeniem stosowano te samoloty w służbie łącznikowej z jednostkami partyzanckimi. Łącznie zbudowano ponad 33 tys. egzemplarzy. Produkowany był też w Polsce pod oznaczeniem CSS-13.

Samoloty Po-2 znajdowały się też w polskich jednostkach lotniczych: 1 Mieszanym Korpusie Lotniczym, 4 Mieszanej Dywizji Lotniczej, 1 PLM  "Warszawa", 2 Pułku Nocnych Bombowców "Kraków", 12 i 13 Samodzielnych Pułkach Lotnictwa Sanitarnego, 14 Samodzielnym Pułku Lotnictwa Rozpoznania i Korygowania Ognia Artylerii i 17 Samodzielnym Pułku Lotnictwa Łącznikowego. Szeroko były też wykorzystywane w aeroklubach i szkołach lotniczych.

Konstrukcja: całkowicie drewniany, kryty płótnem, jednosilnikowy, dwumiejscowy dwupłat. Podwozie klasyczne dwukołowe stałe. Napęd większości wersji stanowił silnik gwiazdowy 5-cylindrowy M-11 o mocy 74 kW (100 KM).

Dane techniczne: