Fairey Battle

Fairey Battle - W 1933r. w Wielkiej Brytanii ustalono wymagania dla nowoczesnego samolotu liniowego (rozpoznawczo-bombowego), który byłby następcą dwupłatowców Hawker "Hind" i Hawker "Hart". 10 marca 1936r. oblatany został zbudowany na ich podstawie bombowiec nazwany Fairey "Battle". Wyniki prób były zachęcające i podjęto decyzję o rozpoczęciu produkcji seryjnej. Pierwszy egzemplarz był gotów na początku 1937r., a w maju tego samego roku wyposażono w samoloty tego typu 63 Dywizjon RAF. W chwili wybuchu wojny brytyjskie lotnictwo dysponowały już ponad tysiącem bombowców Fairey "Battle". Ich osiągi były już wtedy niewystarczające, znaczną wadę stanowiło również słabe uzbrojenie obronne. Spowodowało to, że w czasie walk o Francję w 1940r. dywizjony w nie wyposażone poniosły ogromne straty. W efekcie samoloty te zostały wycofane z pierwszej linii i skierowane do zadań drugorzędnych. Przez kilka następnych lat służyły do treningu, wykorzystywano je także jako holowniki celów powietrznych oraz testowania silników. Do połowy 1941r. prowadzono na nich rozpoznanie wokół Islandii. Na samolocie tego typu alianci odnieśli 20 IX 1939r. pierwsze (!) zwycięstwo powietrzne na froncie zachodnim.

Wersje i odmiany:

  • Fairey "Battle" Mk I - pierwsza wersja seryjna napędzana silnikiem Rolls-Royce Merlin I

  • Fairey "Battle" Mk II - wersja napędzana silnikiem Rolls Royce Merlin Mk II o mocy 1030 KM (768 kW).

  • Fairey "Battle" Mk III - wersja napędzana silnikiem Rolls Royce Merlin Mk III o mocy 1440 KM (1074 kW).

  • Fairey "Battle" Mk V - wersja wyposażona w silnik Rolls Royce Merlin Mk V.

  • Fairey "Battle-Trainer" - odmiana treningowa z 1938r., dwuster.

Oprócz RAF-u samoloty Fairey "Battle" były używane przez lotnictwo Kanady, Australii, Belgii i Turcji. W 1939r. 100 bombowców tego typu zamówiło polskie wojsko, które poszukiwało samolotu mogącego szybko zastąpić przestarzałe PZL.23 "Karaś" - wprowadzenie na ich miejsce nowocześniejszych bombowców PZL.46 "Sum" musiałoby zająć około roku. Już po wybuchu wojny, na początku września 1939 wysłano do Polski okrężną drogą morską przez porty bliskowschodnie i rumuńskie jeden egzemplarz Fairey "Battle". Samolot ten do Polski dotrzeć nie zdążył i został przekazany Turcji.

Fairey "Battle" był podstawowym sprzętem polskich dywizjonów bombowych stacjonujących w 1940r. w Wielkiej Brytanii. Od lipca do listopada tego roku znajdowały się one na wyposażeniu 300 dywizjonu bombowego "Ziemi Mazowieckiej", 301 dywizjonu bombowego "Ziemi Pomorskiej", 304 dywizjonu bombowego "Ziemi Śląskiej" i 305 dywizjonu bombowego "Ziemi Wielkopolskiej". 14.09.1940 Dywizjony 300 i 301 wykonały bez strat własnych pierwszy lot bojowy na bombardowanie portu Boulogne. Do końca października 1940 bombardowano porty nad kanałem La Manche, gdzie zgromadzone były niemieckie barki i okręty desantowe. W listopadzie samoloty zostały wycofane z lotów bojowych.

Konstrukcja: półskorupowa metalowa, jednosilnikowy dolnopłat wolnonośny. Podwozie klasyczne dwukołowe wciągane w locie. Napęd stanowił 12-cylindrowy silnik rzędowy Rolls Royce Merlin I, II, III lub V.

Uzbrojenie: 1 k.m. Browning kal. 7.7 mm stały w skrzydle, obsługiwany przez pilota i 1 ruchomy k.m. Vickers K kal. 7.7 mm w tylnej kabinie. Samolot przenosił 4450 kg bomb.

Dane techniczne (Fairey "Battle" Mk I):

Rozpiętość

16,46 m

Długość

12,85 m

Wysokość

4,72 m

Powierzchnia nośna

39,2 m2

Masa własna

3000 kg

Masa całkowita

4895 kg

Prędkość maksymalna

414 km/h

Pułap

7160 m

Zasięg

1690 km

                                                                                                Opracował: Paweł Szczepaniec

Aktualności lotnicze