
Wersje i odmiany:
-
Mk IF – ciężki nocny myśliwiec z 1938r. 2 osoby załogi. Powstał z przezbrojenia 200 bombowców Blenheim Mk I, którym zmieniono przednią część i zainstalowano pod kadłubem 4 k.m. 7,7 mm, do 1940 samoloty te wchodziły w skład wyposażenia 14 dywizjonów myśliwskich.
-
Mk II - prototyp samolotu bombowego z 1938r. o zwiększonym zasięgu, z dodatkowymi zbiornikami paliwa.
-
Mk IV - samolot bombowy z 1938r., zmodyfikowana wersja Blenheim Mk I; zmiany konstrukcyjne dotyczą części dziobowej, zabudowano dodatkowe zbiorniki paliwa, opancerzono kabiny załogi. Zmieniono silniki na 9-cylindrowe gwiazdowe Bristol Mercury XV o mocy 677 kW (920 KM) każdy.
-
Mk IVF - seria samolotów bombowych z 1940r., przezbrojonych, przystosowanych do zadań nocnych myśliwców i do atakowania jednostek pływających.
-
Mk V- samolot bombowy z 1942r., używany również do treningu operacyjnego. Pod oznaczeniem Bisley Mk V używany na Bliskim i Dalekim Wschodzie. Silniki gwiazdowe Bristol Mercury XXX o mocy 611 kW (830 KM) każdy.
Łącznie wyprodukowano 4544 Blenheimy wszystkich wersji i odmian w tym 1802 bombowce Mk I.
Jako pierwszy otrzymał je w marcu 1931 angielski 144 dywizjon. Potem sukcesywnie zaczęły napływać do innych dywizjonów RAF stacjonujących m. in. w Indiach i Iraku. Na początku II wojny światowej lotnictwo RAF dysponowało 30 dywizjonami uzbrojonymi w Blenheimy Mk I. Wykonywały one loty bojowe i rozpoznawcze. W 1940r. podczas walk nad Francją angielskie dywizjony poniosły znaczne straty, np. podczas ataku na mosty na Mozie 14 V 1940r. z 71 wysłanych samolotów powróciło tylko 31, a w czasie ataku na niemieckie kolumny pomiędzy Namur a Gembloux w Belgii 17 V 1940r. zostało zestrzelonych 11 z 12 Blenheimów Mk IV. Od 1941 r. były zastępowane przez bombowce o nowszej konstrukcji i stopniowo wycofywane do służby pomocniczej oraz szkoleń. Najdłużej — do końca 1942 r. — pozostawały w składzie dywizjonów w Afryce Płn. oraz Bliskim, Środkowym i Dalekim Wschodzie. Nieliczni polscy piloci latali na nich tylko w dywizjonach angielskich.
Konstrukcja: Samolot Bristol Blenheim Mk I był trzymiejscowym, lekkim samolotem bombowym, średniopłatem o konstrukcji metalowej. Kadłub półskorupowy, pokryty blachą aluminiową, mieścił 3-osobową załogę. Z przodu w bogato oszklonej kabinie mieściło się stanowisko nawigatora będącego jednocześnie bombardierem. Za nim usytuowano w górnej części kabinę pilota, który oprócz sterowania samolotem obsługiwał stały k.m. Colt-Browning umieszczony w skrzydle. W środkowej części kadłuba umieszczono oszkloną ruchomą wieżyczkę strzelecką. Usterzenie pojedyncze klasyczne. Płat przytwierdzony do kadłuba był trójdzielny, dwudźwigarowy, o obrysie trapezowym. W płacie po obu stronach kadłuba umocowano dwie gondole silnikowe, do których były wciągane w locie golenie podwozia głównego. Napęd stanowiły 2 silniki gwiazdowe 9-cylindrowe Bristol Merkury VIII a mocy 618 kW (840 KM) każdy. Śmigła trójłopatowe metalowe.
Uzbrojenie: 2 k.m. kal. 7.69 mm. rozmieszczone jw. 454 kg bomb w komarze bombowej w kadłubie.
Dane techniczne:
Rozpiętość | 17,17 m |
Długość | 12,12 m |
Wysokość | 2,99 m |
Powierzchnia nośna | 43,55 m2 |
Masa własna | 3668 kg |
Masa całkowita | 5670 kg |
Prędkość maksymalna | 428 km/h |
Pułap | 8315 m |
Zasięg | 1810 km |