Heinkel He 70 Blitz – niemiecki samolot kurierski i rozpoznawczy z okresu II wojny światowej
Pod koniec lat trzydziestych właściciele niemieckich linii lotniczych Deutsche Lufthansa zwrócili się do niemieckich wytwórni lotniczych o zbudowania samolotu komunikacyjnego o parametrach zbliżonych do amerykańskiego samolotu Lockheed 9 Orion, który użytkowały szwajcarskie linie lotnicze Swissair. Miało to zwiększyć możliwości niemieckiej linii lotniczej w Europie.
Projekt takie samolotu opracował w 1931 roku inż. Ernst Heinkel z zakładów Ernst Heinkel-Flugzeugwerke A.G., miał to być dolnopłat z silnikiem rzędowym BMW Hornet o mocy 575 KM (423 kW). Na wiosnę 1932 roku opracowano nowszy i o lepszych osiągach samolot, który oznaczono jako Heinkel He 70. Samolot ten był napędzany silnikiem rzędowym BMW VI 6,0 o mocy 647 KM (469 kW).
Pierwszy prototyp tego samolotu oznaczony He 70a został zbudowany pod koniec listopada 1932 roku i został oblatany w dniu 1 grudnia 1932 roku. Drugi prototyp oznaczony He 70b z dwuosobową załogą i z miejscami dla 4 pasażerów ukończono w lutym 1933 roku. Na tym prototypie pilot kpt. Untuckt osiągnął rekord prędkości lotu - 357 km/h z obciążeniem 500 i 1000 kg. Prędkość ta przewyższała ówczesne samoloty myśliwskie w związku z tym w 1933 roku opracowano kolejny prototyp oznaczony jako He 70c z otwartym stanowiskiem ruchomego karabinu maszynowego na grzbiecie kadłuba jako konstrukcja wyjściowa dla wersji lekkiego samolotu bombowego oraz wersji kurierskiej i rozpoznawczej.
W 1934 roku zbudowano dla Lufthansy prototyp He 70d z silnikiem BMW VI 7,3 oraz dla Luftwaffe prototyp He 70e lekkiego bombowca z tym samym silnikiem.
Samolot pasażerski Heinkel He 70A budowany seryjnie dla potrzeb Lufthansy rozpoczął regularne loty pasażerskie 15 czerwca 1934 roku. Rozpoczęto także budowę kolejnych wersji dla Lufthansy – He 70D (zbudowano 12 egzemplarzy) i He 70G. Jeden z samolotów wersji He 70G został sprzedany do Wielkiej Brytanii a do jego napędu użyto silnika rzędowego Rols-Royce Kestrel V.
Natomiast dla Luftwaffe rozpoczęto produkcję w 1934 roku wersje:
He 70E – lekkiego bombowca, który zabierał w komorze bombowej w kadłubie 6 bomb o masie 50 kg każda lub 30 bomb o masie 10 kg każda
He 70F – samolot kurierski i rozpoznawczy z czterema miejscami dla kurierów i jednym miejscem dla strzelca pokładowego
Produkcję samoloty Heinkel He 70 zakończono w 1938 roku, łącznie wyprodukowano 324 samoloty tego typu wszystkich wersji, z tego 28 samolotów cywilnych.
Konstrukcja: Samolot Heinkel He 70F był dwumiejscowym samolotem kurierskim i rozpoznawczym, zabierającym 4 pasażerów. Dolnopłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne chowane w locie. Napęd stanowił 1 silnik rzędowy 12-cylindrowym BMW VI 7,3Z o mocy 750 KM (552 kW). Śmigło dwułopatowe, metalowe.
Dane techniczne
Napęd 1 silnik rzędowy 12-cylindrowy BMW VI 7,3Z
Moc 750 KM (552 kW)
Wymiary
Rozpiętość 14,8 m
Długość 11,70 m
Wysokość 3,10 m
Powierzchnia nośna 36,50 m²
Masa
Własna 2300 kg
Startowa 3420 kg
Osiągi
Prędkość maks. 360 km/h
Prędkość przelotowa 335 km/h
Prędkość wznoszenia 6,7 m/s
Pułap 5250 m
Zasięg 1000 km
| Rozpiętość | 14,8 m |
| Długość | 11,70m |
| Wysokość | 3,10m |
| Powierzchnia nośna | 36,50m2 |
| Masa własna | 2300kg |
| Masa całkowita | 3420kg |
| Prędkość maksymalna | 360km/h |
| Pułap | 5250m |
| Zasięg | 1000km |
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 Karabin maszynowy MG 15 kal. 7,9 mm (w wersji wojskowej)
300 kg bomb (wersja bombowa)
Źródło: Wikipedia.org