PZL.5

PZL.5 - w latach 1927-29 zaczęły powstawać w Polsce aerokluby, dla których potrzebne były samoloty. W zaistniałej sytuacji Ministerstwo Komunikacji oraz Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej zamówiły w PZL samolot szkolno-sportowy. Projekt, oznaczony PZL.5 wykonali inż. Wł. Kozłowski i inż. S. Malinowski. Prototyp został oblatany w maju 1930r. Dwa następne egzemplarze pilotowane przez B. Orlińskiego i I. Giedgowda wzięły udział w Challenge'u 1930 nie odnosząc jednak większych sukcesów. W 1931r. zbudowano 11 egzemplarzy seryjnych oznaczonych PZL.5a. Produkcję przerwano, gdyż gotowy był już lepszy samolot sportowy RWD-5. 

W 1932r. wykonano prototyp wersji szkolnej oznaczonej PZL.5bis, o większej rozpiętości, dłuższym kadłubie i zmienionym usterzeniu. Napęd miał stanowić silnik rzędowy de Havilland "Gipsy II" o mocy 88 kW (120 KM). Samolot nie wszedł do produkcji seryjnej, gdyż przegrał rywalizację z RWD-8. PZL.5 wykorzystywany był w aeroklubach do zawodów i rajdów.

Konstrukcja: całkowicie drewniany dwumiejscowy dwupłat, kryty płótnem. Podwozie klasyczne, dwukołowe, stałe. Napęd stanowił silnik rzędowy 4-cylindrowy de Havilland "Gipsy I" o mocy 74 kW (100 KM)  Samoloty PZL.5a były wyposażone w silnik rzędowy de Havilland "Cirrus III" o mocy 69 kW (94 KM).

Dane techniczne (PZL.5a):