Lublin R-XIV
Lublin R-XIV - Samolot szkolno-treningowy został zaprojektowany przez inż. J. Rudlickiego jako rozwinięcie konstrukcji samolotu Lublin R-X. Departament Aeronautyki MSWojsk. zamówił dla polskiego lotnictwa serię 15 egzemplarzy. Pierwszy z nich został oblatany na lotnisku fabrycznym wytwórni przez Wł. Szulczewskiego na początku czerwca 1930r. Ostatni został dostarczony wojsku 1 VII 1931r. Na samolocie tym (o numerze 54.15) konstruktor postanowił wprowadzić zmiany poprawiające własności lotne. W celu poprawienia sterowności poprzecznej nieco wydłużono lotki, w kabinie obserwatora zamontowano obrotnicę karabinu maszynowego oraz zaokrąglono górę tyłu kadłuba. Pierwszy lot tak przebudowanego samolotu doszedł do skutku w lipcu 1931r., po czym samolot został przekazany do prób w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa. Podczas jednego z lotów nastąpiło ścięcie sworznia drążka sterowego, pilot Jerzy Kossowski wyskoczył ze spadochronem. Samolot bez pilota wykonał prawidłowe lądowanie na polu (!) i zatrzymał się w rowie, dowodząc tym samym znakomitych własności lotnych. Konstruktor uznał jednak symbol R-XIV za pechowy i nadał swojej konstrukcji nowe oznaczenie Lublin R-XIII.
Samoloty Lublin R-XIV były używane w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie oraz w eskadrach treningowych.
Konstrukcja: mieszana - kadłub kratownicowy kryty płótnem, a przy silniku blachą duralową. Płat drewniany do pierwszego dźwigara kryty sklejką, dalej płótnem. Samolot był jednosilnikowym dwumiejscowym górnopłatem zastrzałowym. Podwozie klasyczne dwukołowe stałe. Napęd stanowił silnik gwiazdowy 9-cylindrowy Škoda Whirlwind J5m o mocy 162 kW (220 KM).
Dane techniczne:
Rozpiętość |
13,5 m |
Długość |
8,2 m |
Wysokość |
2,76 m |
Powierzchnia nośna |
25,9 m2 |
Masa własna |
800 kg |
Masa całkowita |
1137 kg |
Prędkość maksymalna |
180 km/h |
Pułap |
4500 m |
Zasięg |
500 km |
Opracował: Paweł Szczepaniec