Lublin R-XIV

Lublin R-XIV

Lublin R-XIV - Samolot szkolno-treningowy  został zaprojektowany przez inż. J. Rudlickiego jako rozwinięcie konstrukcji samolotu Lublin R-X. Departament Aeronautyki MSWojsk. zamówił dla polskiego lotnictwa serię 15 egzemplarzy. Pierwszy z nich został oblatany na lotnisku fabrycznym wytwórni przez Wł. Szulczewskiego na początku czerwca 1930r. Ostatni został dostarczony wojsku 1 VII 1931r. Na samolocie tym (o numerze 54.15) konstruktor postanowił wprowadzić zmiany poprawiające własności lotne. W celu poprawienia sterowności poprzecznej nieco wydłużono lotki, w kabinie obserwatora zamontowano obrotnicę karabinu maszynowego oraz zaokrąglono górę tyłu kadłuba. Pierwszy lot tak przebudowanego samolotu doszedł do skutku w lipcu 1931r., po czym samolot został przekazany do prób w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa. Podczas jednego z lotów nastąpiło ścięcie sworznia drążka sterowego, pilot Jerzy Kossowski wyskoczył ze spadochronem. Samolot bez pilota wykonał prawidłowe lądowanie na polu (!) i zatrzymał się w rowie, dowodząc tym samym znakomitych własności lotnych. Konstruktor uznał jednak symbol R-XIV za pechowy i nadał swojej konstrukcji nowe oznaczenie Lublin R-XIII.

Samoloty Lublin R-XIV były używane w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie oraz w eskadrach treningowych.

Konstrukcja: mieszana - kadłub kratownicowy kryty płótnem, a przy silniku blachą duralową. Płat drewniany do pierwszego dźwigara kryty sklejką, dalej płótnem. Samolot był  jednosilnikowym dwumiejscowym górnopłatem zastrzałowym. Podwozie klasyczne dwukołowe stałe. Napęd stanowił silnik gwiazdowy 9-cylindrowy Škoda Whirlwind J5m o mocy 162 kW (220 KM).

Dane techniczne: