Samoloty rozpoznawcze, nazywane w okresie działań I Wojny Światowej także wywiadowczymi, były najbardziej rozpowszechnionymi we wszystkich formacjach lotniczych. Spełniały one rolę oczu i uszu pozwalając na obserwację ruchów wojsk przeciwnika i kierowanie ogniem własnej artylerii, a kiedy zachodziła potrzeba atakowały bombami obiekty naziemne i wrogie wojska.
W polskim lotnictwie wojskowym gross sił stanowiły Eskadry Wywiadowcze wyposażone w ten rodzaj samolotów. W 15 eskadrach rozpoznawczych ( bo tyle ich było w okresie 1918-1921) użytkowano jednak, pomimo posiadania maszyn polskiej produkcji, ponad 30 typów samolotów produkcji Niemieckiej, Francuskiej, Angielskiej, Austriackiej, Rosyjskiej i Włoskiej. (TJKowalski)